Femke van Werkhoven

Femke van Werkhoven
Ik lees al boeken zolang ik me kan herinneren. In mijn kindertijd kon je mij geregeld verstopt achter de bank vinden, languit op het zachte tapijt, met een nieuw boek van de bibliotheek (of twee). Van 2003-2008 studeerde ik Nederlandse taal en cultuur aan de Rijksuniversiteit Groningen. Daarna ben ik als zelfstandig corrector en redacteur aan de slag gegaan. Ik corrigeerde kinderboeken, romans, (theologische) non-fictie, bijbelse dagboeken en meer. Daarnaast heb ik advies gegeven op eerste of latere versies van manuscripten, auteurs begeleid bij het schrijven of ordenen van hun teksten en maak ik af en toe leesvragen bij romans, die door leesclubs gebruikt kunnen worden. In 2022-2023 heb ik de basisopleiding Docent Creatief Schrijven bij Dactylus gevolgd, een fantastische, verdiepende studie waar ik heb ontdekt hoe leuk het is om aan groepen les te geven. Ik ben elke keer weer verbaasd als ik een opdracht geef en zie wat mensen daar voor bijzondere teksten door gaan schrijven. Zelfs als ze van tevoren zeggen dat ze ‘niets met schrijven hebben’.

Iedereen heeft verbeeldingskracht, eigen woorden en eigen ervaringen. Ik vind het een uitdaging om met gevarieerde opdrachten die fantasie en ervaringen aan te spreken. Daarnaast ben ik een zorgvuldige lezer die al snel ziet waar je manuscript nog extra uitwerking nodig hebt of waar het verhaal van het spoor dreigt te raken. 

Verhalen vertellen iets over de werkelijkheid, maar gaan ook verder dan dat. Ze ordenen wat er gebeurt, laten zien wat er zou kunnen gebeuren en brengen je voorbij de grenzen van het mogelijke. Tegelijk gaan ze ook altijd over hoe mensen zijn – of ze zich nu in een sterrenstel hier vandaan bevinden, in een rechtbank, in een sprookjesbos of een stad vol beton. Ik vind het fantastisch om te zien hoe in een verhaal een wereld opgebouwd wordt die misschien totaal anders is dan de wereld waar ik in leef, maar die ik toch kan begrijpen en ervaren door hoe de personages die plek tot leven brengt.

Poëzie raakt me op een heel andere manier. Waar verhalen een wereld tot leven roepen en een stroom van gebeurtenissen op gang brengen, is een gedicht meer een momentopname dat me soms zomaar op een heel andere manier naar iets kan laten kijken.